تعطیلات مذهبی کلیسای شرق آشور

کریسمس

آشوریان روز تولد حضرت مسیح علیه السلام را در 25 دسامبر جشن می گیرد. این تاریخ در سال 330 تصویب شد و کلیسای شرق آن را از قرن ششم جشن گرفت. تولد مسیح در 25 دسامبر جایگزین جشن بت پرستی به نام "تولد خدای شکست ناپذیر" در روم باستان بود.
آشوری ها نیز شب یلدای ایرانی را یادآور این جشن می دانند زیرا یلدا در زبان آرامی به معنای تولد مسیح است و در معنای تولد به کار می رود. آشوری ها برای این عید سنت هایی از جمله تهیه غذای مخصوص به نام «حریما» دارند و دیدار با اقوام به مدت هفت روز یا اوایل ژانویه ادامه دارد.

تعطیلات ژانویه

ژانویه آغاز سال نو مسیحی است و از آنجایی که سال از ساعت 12 بعد از ظهر شروع می شود، آشوری ها تمام شب را بیدار می مانند و چراغ ها را روشن نگه می دارند. در دوران باستان مسیحیان نیز مانند ایرانیان و بابلی ها سال نو را در آغاز بهار جشن می گرفتند، اما در قرن شانزدهم و عصر گریگاریوس سیزدهم، پاپ تقویم پولیوس را اصلاح کرد و ژانویه را به عنوان آغاز سال نو انتخاب کرد، از آن زمان آشوری ها نیز همان روز را جشن می گرفتند.

عید پاک

عید پاک از 29 مارس تا 20 آوریل برگزار می شود. این بزرگترین تعطیلات مسیحی است. این تعطیلات یادبودی برای رستاخیز مسیح است که توسط رومیان اسیر، شکنجه و مصلوب شد. آشوری ها 50 روز قبل از این تعطیلات روزه می گیرند و صبح قبل از صرف صبحانه به کلیسا می روند تا با نان و شراب متبرک افطار کنند.
آنها تخم مرغ ها را قرمز رنگ می کنند و در این تعطیلات به دیدار اقوام خود می روند. یکشنبه قبل از تعطیلات «اوشانا» نامیده می شود، زیرا در این روز عیسی بر الاغی وارد بیت لحم شد و مردم با چوب های بید قرمز از او استقبال کردند. آشوری ها برای این یکشنبه در کلیسا مراسم ویژه ای برگزار می کنند و یکشنبه بعدی یکشنبه سرخ نامیده می شود. عید پاک همیشه در یکشنبه است.

تعطیلات آب سرد

تعطیلات آب سرد یک هفته پس از تعطیلات ژانویه است. آشوری ها و سایر مسیحیان در ا ین روز در آب سرد حمام می کنند.

تعمید حضرت عیسی توسط حضرت یحیی تعمید دهنده

این جشن در 6 ژانویه در میان آشوریان و کلدانیان کاتولیک آشوری رایج است. این دومین جشن بزرگ در کلیسای شرق آشور می باشد. اهمیت آن به دلیل آیات کتاب مقدس است که دو حقیقت مسیحیت را آشکار می کند: تثلیث و الوهیت مسیح علیه السلام. در این روز مراسم ویژه ای در کلیسای شرق برگزار می شود؛ اسقف یا کشیش صلیبی را در آب غرق می کنند سپس با سنت های خاصی آن را بیرون می آورد. این نمادی از غسل تعمید حضرت عیسی توسط حضرت یحیی است. صلیب بر روی دستان شخصی به نمایندگی از حضرت یحیی تعمید دهنده قرار می گیرد سپس مردم صلیب را می بوسند و آب مبارک را به خانه هایشان می برند.

سه روز بوتا نینوا Bauta Nineveh

این مراسم در میان آشوری ها و کلدانی های آشوری رایج است و هر دوشنبه، پنجشنبه، و چهارشنبه از 1 فوریه تا 20 مارس به طول می انجامد. نام بائوتا از کتاب مقدس گرفته شده است در جایی که خداوند به یونس دستور می دهد که به نینوا برود و مردم آن شهر را راهنمایی کند. او اطاعت کرد و مردم نینوا ایمان آوردند و روزه گرفتند و توبه کردند.
در قرن پنجم آن توبه تجدید شد، این بار به دلیل شیوع بیماری طاعون که تعداد زیادی از ساکنان بین النهرین و فارس را به کام مرگ کشید. هزیقل بزرگ خاندان وقت و دیگر شخصیت های کلیسا توبه را به درخواست معجزه الهی خواندند و چون پذیرفته شد، دستور دادند که این توبه همراه با نمازهای سه روزه مخصوص آن هر سال برگزار شود.

پنجاه روز روزه

در واقع یک روزه هفت هفته ای است و روز پنجاهم مربوط به عید رستاخیز حضرت عیسی است. روزه در قدیم بسیار دشوارتر بود، روزه به معنای پرهیز از خوردن گوشت، چربی گوشت، لبنیات و همچنین نخوردن غذا و مایعات از نیمه شب تا ظهر بود. با این حال، از آنجایی که روزه یک سنت کلیسا است و نه یک قانون الهی، کلیسا می تواند بخش هایی از آن را تغییر دهد. این سنت در میان آشوریان و کلدانیان نیز رایج است.

عید فصح

یکشنبه قبل از رستاخیز اوشانا نامیده می شود و دوشنبه پس از آن روز عید فصح است، روزی است که حضرت موسی علیه السلام قوم بنی اسرائیل را از مصر تحت فرمان فرعون بیرون آورد. خداوند به قوم بنی اسرائیل دستور داد که گوسفندی را ذبح کنند و گوشت آن را با نان فطیر و گیاهان تلخ بخورند تا یادآور تلخی هایی باشد که در زمان حکومت فرعون تجربه کرده بودند. آنها همچنین باید خون گوسفندان کشته شده را بر دروازه های خود می ریختند و آماده خروج از مصر می شدند. مسیحیان معتقدند این گوسفند نمادی از حضرت مسیح است که در کتاب مقدس توسط حضرت یحیی به عنوان گوسفند واقعی که به خاطر نوع بشر مصلوب شده است نام برده شده است. تاریخ عید فصح مسیحی شبیه عید فصح یهودیان است، اما پس از تغییرات تقویم پولیوس توسط گریگاروس، ناهماهنگی هایی وجود دارد. حضرت عیسی و همه پیروانش مانند یهودیان مراسم عید فصح را برگزار کردند و آن سال آخرین عید فصح او بر روی زمین بود. متون کتاب مقدس نشان می دهد که حضرت عیسی در مراسم عید فصح روش خاصی داشت و به پیروان خود توصیه کرد که روش او را پس از او ادامه دهند و اکنون کلیسا مراسم ویژه ای را پنجشنبه شب برگزار می کند.

جمعه مقدس

روز مصلوب شدن حضرت عیسی است. همه کلیساها سالن خود را با نمادهای عزا می پوشانند. کلیساهای کلدانی و آشوری همه مجسمه ها را با پارچه های سیاه می پوشانند و تصویر بزرگی از مسیح مصلوب را بر روی محراب می گذارند سپس تابوت کوچکی با صلیب روی محراب قرار می دهند و اسقف ها، کشیش ها، شماس ها و کودکان با لباس های خاص دور آن حلقه می زنند و دعا می خوانند. مردم عادی هم نوبت می گیرند تا تابوت را ببوسند. عبادت جمعه از ساعت 17 شروع و تا ساعت 23 ادامه دارد. این شامل آیات عهد عتیق در مورد مصائب مسیح و همچنین عهد جدید است. سپس بخشهایی از کتاب مقدس در مورد مصلوب شدن عیسی به همراه سرودهای ویژه خوانده می شود. این مراسم همچنین شامل رونمایی تصویر عیسی مصلوب، طواف دور محراب و بوسیدن صلیب و در نهایت نوشیدن سرکه به عنوان نماد تجربه مصائب مسیح است.

شنبه قبل از رستاخیز مسیح علیه السلام

در این روز، دعا در هنگام شب برگزار می شود و در حالیکه کلیسا هنوز در سوگ حضرت عیسی است، بخش عهد عتیق و جدید در مورد رستاخیز حضرت عیسی خوانده می شود. هنگامی که نماز شروع می شود اسقف یا کشیش صلیب را با پارچه سفید می پوشاند و آن را جلوی محراب می آورد و در سه مرحله با فریاد "اما اکنون عیسی از مردگان زنده شده است" آن را باز می کند.
هر بار جمعیت پاسخ می دهند: آمین. او به سوی جمعیت می رود و صلیب را می بوسد و شماس به خواندن رساله پولس ادامه می دهد. پس از یک موعظه کوتاه توسط کشیش، جمعیت در برداشتن پارچه سیاهی که از روز جمعه مقدس محراب را پوشانده است، شرکت می کنند. این آیین در میان آشوریان و کلدانیان نیز رایج است.

یکشنبه رستاخیز حضرت عیسی

عبادت در آیین روز رستاخیز از نیمه شب شروع و تا سحر ادامه دارد. اما در شهرهای بزرگ، مراسم صبح ها برگزار می شود و شامل خواندن بخش هایی از عهد عتیق و جدید در مورد پیش بینی رستاخیز است. سپس اسقف، کشیش و شماس ها در حالی که بیش از یک ساعت سرود می خوانند کلیسا را ​​طواف می کنند. خطبه وقایع جمعه و یکشنبه مقدس و رستاخیز حضرت عیسی را بیان می کند.
پس از خطبه دعا می کنند و همه افراد با فریاد آمین می گویند. مراسم اصلی رستاخیز یک هفته تمام به طول انجامید، اما در حال حاضر فقط در روز دوشنبه پس از تعطیلات و مراسم جمعه بعدی برای بزرگداشت شهدای عصر شاپور دوم برگزار می شود.

تعطیلات عروج حضرت عیسی

این ایام، چهل روز پس از روز رستاخیز است و در اصل بر اساس متی 16:28، مرقس 16:14-18، لوقا 24:36-49 و یوحنا 20:19-23 است.
همچنین این جشن قومیتی برای ایرانیان آشوری، کلدانی و سایر مسیحیان است، زیرا آنها آن را کالو سولاغا به معنای عروس سولاغا می نامند که خود به معنای صعود است. کالو سولاغا باید چهل روز پس از آیین رستاخیز در روز پنج شنبه برگزار شود، اما از آنجایی که پنجشنبه ها در ایران تعطیل نیست، جمعه آینده برگزار می شود. جنبه قومی این جشن ناشی از رویدادی در قرن چهارم است که تیمورلنگ به بخش‌های خودمختار موصل که آشوری‌ها در آن تحت حکومت سلطان شلیتا زندگی می‌کردند حمله کرد و بسیاری از آنها را به قتل رساند. مقاومت برجسته دو هزار زن به رهبری دختر و نوه شالیتا و لباس عروس نقطه اصلی این نبرد بود. همه آنها توسط تامرلن و همچنین تعداد زیادی کشیش و شماس سلاخی شدند. کشیشان آنقدر نادر بودند که هرگاه کشیشی ظاهر می شد، حتی دختران و پسران کوچکی را نامزد می کرد.
اکنون آشوری ها لباس عروس به دختران کوچک خود می پوشانند و برای گرامیداشت آن رویداد به خارج از شهر می روند.

پنطیکاست یا نزول روح القدس

این تعطیلات از عهد جدید سرچشمه گرفته است. در فصل چهاردهم انجیل یوحنا، عیسی وعده می‌دهد که روح‌القدس را برای حواریون خود بفرستد و فصل شانزدهم تأثیرات این هبوط را بر اعمال آنها و نیز کلیسا بیان می‌کند. پنطیکاست یک اصطلاح یونانی به معنای پنجاهمین است زیرا این تعطیلات پنجاه روز پس از روز رستاخیز در اولین یکشنبه است.

روز صلیب واقعی

این تعطیلات مشترک آشوری ها و کلدانی ها در 14 سپتامبر است اما در روزهای جمعه یا یکشنبه برگزار می شود تا مردم بتوانند در نماز شرکت کنند. کلیسای شرق آشور این مراسم را در در 13 سپتامبر می گیرند. این روز برای بزرگداشت دو رویداد است: اول زمانی که هلنا، مادر کنستانتین همان صلیب را که حضرت عیسی بر روی آن مصلوب شد، یافت و دوم زمانی که امپراتور هراکلیوس در سال 628 صلیب حقیقی را از خسرو اول که آن را از اورشلیم بیرون آورده بود، پس گرفت.

نگاه آشوری به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

ایران دارای اکثریت بزرگ مسلمان است و آشوری ها به عنوان یک اقلیت کوچک از این واقعیت آگاه هستند و پذیرفته اند که تحت قوانین اسلامی زندگی کنند که توسط اکثریت مسلمان تأیید شده است، اما این قوانین مبتنی بر عدالت و برابری بدون تبعیض بین مسلمان و غیر مسلمان است.
بنابراین آشوری ها از تمام حقوقی که در قانون اساسی ایران برای آنها محفوظ است خشنود هستند، به ویژه زمانی که می خواهند از آزادی حفظ زبان، آداب و مذهب خود و حق تبلیغ آزادانه آن در بین مردم خود برخوردار شوند و این در اصل 13 به صراحت بیان شده است. از قوانین اساسی آشوری‌ها نیز مانند سایر اقلیت‌های مذهبی در ایران، نماینده‌ای در مجلس ایران دارند.
پدر روحانی، «یوبالیت آلدو» کشیش کلیسای «مار گی‌ور گیز» تهران در این زمینه می گوید: آشوریان از اقوام اولیه ایرانی هستند که در طول تاریخ قربانی جنگ و تبعید بوده‌اند ولی در کشور ایران از امنیت کامل برخوردارند.